“Als puber had ik al een enorme hekel aan verkering. Ik kon meisjes genoeg krijgen, maar voelde niks voor dat vaste gedoe. Ik denk dat ik toen mijn vrijheid al wilde bewaken, al dacht ik in die tijd nog niet in dat soort termen. Uiteindelijk ben ik toch getrouwd, veel te jong, ik was 22. Mijn vrouw was koel en afstandelijk, het leek of ze overal haar schouders over ophaalde, ik voelde geen enkele geborgenheid. Ik kon nooit achter haar façade kijken, ze durfde nooit haar kwetsbaarheid te laten zien. Soms – als we in het weekend niets hadden afgesproken met vrienden – fietste ik op vrijdagmiddag met zweet op het voorhoofd van mijn werk naar huis. Ik vond het zo beklemmend, dat we alleen elkaar hadden en dat dit het was. Ik wilde méér, maar ik was opgevoed met het idee: je hebt één vrouw en die ben je trouw.

We zijn voor de kinderen bij elkaar gebleven. Als we die niet hadden gehad, was ik jaren eerder vertrokken. Mijn zoon en dochter zijn nu twintig en achttien. Vier jaar geleden zijn mijn vrouw en ik gescheiden.

Na mijn scheiding heb ik een paar vaste relaties gehad die steeds een maand of elf, twaalf duurden. Bij elke vrouw werd ik na verloop van tijd onrustig en tobberig. Altijd die gedachte: is dit het nou? Ik ben nog even bang geweest dat het een kwestie was van bindingsangst. Maar dat is het niet. Ik kan oprecht van een vrouw houden, maar vind het gewoon benauwend om een monogaam leven te leiden.

Toen ik thuis kwam te zitten met een burn-out, kwam ik bij een psycholoog terecht. Ik moest en zou erachter komen wat er met mij aan de hand was. Uit onze gesprekken bleek al snel dat ik mijn hele leven lang de behoeften en wensen van andere mensen vóór die van mij had geplaatst. Ik had nooit nee gezegd, nooit gedaan wat ik zelf wilde. De psycholoog zei: ‘Het wordt de hoogste tijd dat je erachter komt waar je zélf naar verlangt.’

Dat wist ik al snel: ik wilde spanning en avontuur buiten mijn vaste relatie. Op een dag heb ik diep ademgehaald en de moed opgebracht dat aan mijn toenmalige vriendin op te biechten. Zij vond het niet leuk om te horen, begreep er niets van, maar heeft toch besloten samen met mij het avontuur aan te gaan. We spraken af dat ik een paar avonden per week alle vrijheid zou nemen om te doen wat ik wilde.

Toen ik daarna via internet een paar vrouwen leerde kennen, vond ik het allemaal reuze spannend. Ik was niet alleen op zoek naar seks, ik wilde gewoon méér dan huisje-boompje-beestje. Met sommige vrouwen raakte ik alleen maar bevriend, met andere kreeg ik een seksuele relatie. Het was heerlijk zo mijn gang te kunnen gaan. Me voor het eerst in mijn leven vrij te voelen.

Toen ik na twee, drie maanden iets had met vier vrouwen tegelijkertijd, kon mijn vaste vriendin er niet meer tegen. Ze bleef maar vragen stellen: Wat deed ik precies met die andere vrouwen? Waar? Hoe? Ik zei: ‘Wil je dat wel weten? Is het niet genoeg dat ik niet tegen je lieg en niets stiekems doe?’