IN 2017 ONTSTOND ER OPHEF OM EEN FOTO OP INSTAGRAM waarop David Beckham zijn dochter van vijf een kus op de mond gaf. Niks vreemds aan, zou je denken. Gewoon een vertederende foto van vader en kind. Nou, dat was buiten de nieuwe golf van hysterisch conservatisme gerekend. De reacties logen er niet om: ongepast, smerig, pervers zelfs. Ik vond het toen al bizar, maar nu ik zelf vader ben van een zoon van drie en een dochter van één besef ik pas écht hoe krankzinnig die reacties waren. In welk universum mag een vader zijn dochter geen kus op de mond geven? De liefde tussen ouder en kind is, zeker in die eerste jaren, zo onmiskenbaar fysiek. Het knuffelen, vasthouden, tillen, dragen, de kusjes, het stoeien. Intiem, jazeker, maar natuurlijk op geen enkele manier seksueel.
De ironie is dat de woeste reaguurders David Beckham van ongepaste seksualisering betichten, terwijl het feitelijk precies andersom is. Zij zijn het, zij zélf, die een vijfjarig meisje kennelijk alleen maar kunnen zien als een seksueel object, en daardoor de volkomen onschuldige en her­ken­bare uiting van vaderlijke liefde in een obsceen daglicht plaatsen. Niet Beckham is de perverseling, het zijn die op hol geslagen orthodoxe Ali Express Handmaid’s Tale-evangelisten die een nieuwe dictatuur afkondigen, onder het mom van ‘onze kinderen beschermen’. Zogenaamd gaat het om bezorgdheid over het welzijn van kinderen, maar waar we werkelijk mee te maken hebben, is een nieuwe vorm van overspannen preutsheid. Het is geen toeval dat dit geluid vaak komt uit de hoek van extreemrechts. De hele dag doen ze niets anders dan mensen die gelijk­waardigheid opeisen, naar beneden trappen en afserveren als toonbeelden van doorgeslagen westerse zelfhaat.