“Op een dag in 2014 liep ik de kroeg in en ineens kwam er een man naar me toe die ik niet kende. Hij sloeg een arm om me heen. Ik had een vriend en drie kinderen en hield helemaal niet van dit soort amicale opdringerigheid, maar ik werd als was in zijn handen. Die avond liet ik de vriendin met wie ik op stap was alleen naar huis gaan en bleef ik zelf hangen. In een steeg zoende ik met de man die Ronald bleek te heten. Ik was op slag verliefd. We wisselden nummers uit en al een paar dagen later wandelden we hand in hand over het strand. Weer een paar maanden later verliet ik mijn prachtige gezin, mijn geweldige leven en trok ik in een vrijgezellenflatje.

Ik zeg weleens: iedereen die zo redeloos verliefd is als ik toen was zouden ze in een kooitje moeten stoppen en pas weer vrij moeten laten als de verliefdheid weg is. Maar dat inzicht had ik niet. Deze man leek de man op wie ik mijn hele leven onbewust had gewacht. Hij liet me luisteren naar liedjes die hij speciaal voor mij had uitgezocht, gaf me complimenten en zei dingen als: ‘Ik laat je elk plekje op je lichaam zien dat ik mooi aan je vindt.’ Het ging allemaal zo snel, alsof tijd niet bestond, alsof niets bestond behalve deze uit de hemel gevallen vent. Al die aandacht was overrompelend.

De eerste diepe kras kwam al even onverwacht als de liefde zelf. We waren vier maanden samen en we zouden gaan varen met zijn vrienden. Ik was een beetje nerveus voor de kennismaking en vroeg hem of we wél samen in een bootje zouden gaan. ‘Nou,’ antwoordde hij zo luid dat iedereen het kon horen, ‘dat moet ik nog even bekijken.’ Het was geen grap, zijn gezicht stond bloedserieus en ik begreep pas echt hoe bot zijn opmerking bedoeld was toen zijn vrienden zeiden: ‘Hé Ronald, nu heb je eindelijk een leuke vriendin en dan doe je zo.’ Ineens drong tot me dat ik me met deze nieuwe prille ­relatie op drijfzand begaf. Wat had ik gedaan? Mijn ex, die ik voor deze kerel verlaten had, kuste de grond waarop ik liep. We hadden het ­geweldig ­samen, en met deze nieuwe man had alles nóg leuker, nóg ­opwindender ­moeten worden dan het al was. Uiteindelijk is Ronald toch bij mij in een bootje gaan zitten, maar de lol was er wel af. Ik had het hart van mijn ex en mijn ­kinderen ­gebroken en met welk resultaat? Welke ­verborgen kanten had Ronald nog meer? Een weg terug was er niet, en al helemaal niet toen mijn ex zelf ook een nieuwe relatie kreeg. Intussen was Ronald steeds vaker dronken en betrapte ik hem op kleine en grote leugens. Het vertrouwen dat er bij toverslag was tijdens die eerste zomerse ontmoeting, brokkelde af.‘Hij is nog niet over zijn ex heen’, zeiden zijn vrienden vergoelijkend. Op een avond besloot ik zijn telefoon te checken om te zien of ze gelijk hadden. De apps die hij uitwisselde met zijn ex-vrouw, stelden me gerust en gingen over een vergeten rugzak van hun kind.