Hoe omschrijf jij jezelf als vriendin?
“Als iemand eenmaal in mijn hart zit, dan blijft-ie daar, maar ik ben niet een heel attente vriendin. Het was Linda die me leerde attenter te zijn. Ik kijk gewoon af hoe zij dat doet. Haar level haal ik niet, maar ik probeer het wel. Soms kan ik een beetje verdwijnen in een introverte periode. Ik vind dat niet erg en ik vind het ook niet erg als het andersom gebeurt, want ik weet dat het goed zit in de vriendschap. Als iemand me nodig heeft, ben ik er overigens meteen. En ik heb geleerd om hulp te vragen en te accepteren, daar was ik niet goed in.”
De vriendschap met Linda, Tjitske en Lies ontstond op de set van Gooische Vrouwen. Hoe verliep die eerste ontmoeting?
“Het voelde direct heel leuk. Spannend ook, want ik kende niemand van de cast echt goed en moest zowel hen als mijn personage leren kennen. Nerveus was ik niet, wel onder de indruk. Als acteur heb je altijd dat je even moet uitvogelen hoe iedereen is als je in een nieuwe groep terechtkomt. Over Linda dacht ik bijvoorbeeld: zij is zo superberoemd, ze zal wel afstandelijk zijn. Het tegenovergestelde is waar. Ze was vanaf het begin heel open. Ze omarmde me, letterlijk en figuurlijk. Nodigde ons vieren, destijds nog met Annet Malherbe die Willemijn speelde, later sloot Lies Visschedijk aan, uit bij haar thuis. Linda bleek meteen al een heel lieve vriendinnenvrouw.”
Dacht je toen direct: dit zouden vriendinnen kunnen worden?
“In het begin ben je vooral collega’s. Het is wel zo dat je in ons vak makkelijk vriendschappelijk met elkaar omgaat. Draai­periodes of theatertours zijn intensief en je maakt lange dagen, dat schept snel een band. Maar meestal beklijft het niet als het werk erop zit. Ik herinner me precies het moment waarop ik voor het eerst een enorme vriendinnencrush op ze kreeg. Als collega’s hadden we het hartstikke leuk toen op een gegeven moment duidelijk werd dat er een snelweg aangelegd dreigde te worden dwars door een natuurgebied. Ik was tegen, en hoorde dat een boel bekende mensen in een fluisterboot zouden overnachten om daar aandacht voor te vragen. Ik stelde voor om dat ook te doen en Annet, Tjits en Linda ­vonden dat een goed plan. Het resulteerde in een pyjamaparty op een fluisterboot waarbij we de hele nacht ­kletsten en gierden van het lachen en we elkaar onze diepste ­geheimen ­vertelden. Daarna was ik verliefd op ze. Voelde ik vlinders in mijn buik. Dat was zo leuk en fijn. Een gelukkie.”