HIJ DRAAGT EEN ‘PAK COMPLET’,  zoals ik een pak met gilet en das altijd noem. Vikas, heet hij. Tenger en ik vermoed Hindoestaans.
“Ik ben al een tijdje vrijgezel, weet je.” Hij trekt zijn das los en kleedt zich uit. “Beetje feesten. Dat vrouwtje komt wel. Ooit.” Hij giechelt.
Ik knoop mijn vest los – het is fris vandaag – rits mijn rok open en sta voor hem in enkel lingerie met een satijnen blouse erover. Uit het jasje dat al over de hotelstoel hangt, trekt hij een gevulde envelop. “Bijna vergeten.” Weer die giechel. Naakt staat hij nu voor me. Geen grammetje vet, waardoor zijn kleine penis positief afsteekt. Extreem lang schaamhaar. Donkerpaarse eikel. Oei. Is hij ziek? Op zijn schacht zitten serieuze knobbels. Kun je vetbulten op je penis krijgen? Zijn het cystes? Hij ziet me staren. Het giecheltje wordt nu irritant. “Nooit eerder gezien?” Ik schud mijn hoofd. Zes, tel ik er. Zes griezelige bulten.
“Het zijn kunststof balletjes. In Suriname heten ze boegroes. Ze stimuleren mij.”
“Deed dat niet pijn? Het inbrengen?”
Vikas lacht weer. “Het inbrengen gebeurt via een klein sneetje. Daarna moeten ze blijven rollen, anders groeien ze vast.” Een knipoog richting mijn onderlichaam.