NOG EEN PAAR WEKEN EN DAN IS-IE WEER VOORBIJ, die mooie zomer. geen open terras­deuren meer, niet meer tot laat buiten bomen over het leven met een kaasplankje. De Aperol Spritz wordt vervangen door soep, en de blote voeten en de kaftan ingeruild voor laarzen en een trui. Op zich niet heel erg, ik hou wel van de wisseling van de seizoenen in Nederland, maar dat die heerlijke relaxte dagen en lange zomeravonden weer een tijd worden van druk, drukker, drukst … daar heb ik altijd wel moeite mee. Ik herinner me nog goed hoe het voelde vroeger toen de kinderen nog thuis woonden. Terugkomen van een fijne vakantie, koffers vol met wasgoed en hop daar staarde een bomvolle agenda me alweer aan. weer elke dag om zeven uur die wekker, Broodtrommels vullen, boodschappenlijstjes, hockeytrainingsschema’s, schoolroosters en natuurlijk meteen weer fulltime aan het werk. Je kinderen maar half horen als ze een verhaal vertellen omdat je in je hoofd bezig bent met dingen als: de oven moet aan, want Noa moet om half zeven trainen, moest Julian nou morgenochtend naar de tandarts? Kak, ik moet nog elf mails beantwoorden en ik zou m’n eindredactrice nog bellen vandaag.