ALS IK OP MIJN BIJNA VIJFTIGSTE TERUGDENK AAN MIJN KLEURRIJKE SEKSUELE VERLEDEN, DOEMT AUTOMATISCH EEN minder geslaagde herinnering op. Het zal 1996 geweest zijn, een jaar dat ik af en toe experimenteerde met drugs. Onder invloed van het een en ander had ik in één maand tijd twee onenightstands gehad waarbij we geen condoom hadden gebruikt. Behoorlijk out of character, want niet alleen was ik nooit zo van de onenightstands, zonder condoom is voor mij echt not done. Ik was aan de pil, dus niet bang om bezwangerd te geraken, maar ik was als de dood voor een soa. Letterlijk. Toen de mist van de high was weggetrokken, voelde ik een soort doodsangst. Het was de tijd van hiv en aids. Het Mr. Blue-optreden van René Klijn in het tv-programma van Paul de Leeuw stond nog op ons netvlies gebrand, net als de film Philadelphia met Tom Hanks. Er waren nog geen medicijnen om hiv onder controle te krijgen, aids was een schrikbarend en wreed, onoverkomelijk eindstation.