Dat kinderen zich soms vergrijpen aan voedsel wanneer ze gestrest of overstuur zijn, heeft te maken met aangeleerd gedrag. Het is dus niet te wijten aan het erven van (slechte) genen.
De studie deed onderzoek onder 398 vierjarige Britse tweelingen, waarvan de helft afkomstig was uit gezinnen met obesitas en de andere helft uit gezonde gezinnen. Daaruit blijkt dat de belangrijkste oorzaak voor emotie-eten binnenshuis te wijten is aan het feit dat ouders hun kinderen eten geven om hen beter te laten voelen.
Verschil moet er wezen
Het feit dat het verschilt per kind of ze in stressvolle situaties juist snakken naar voedsel of er juist helemaal niks van moeten hebben, verklaart de bevindingen dat omgevingsfactoren bijdragen aan emotie-eten. “Het ervaren van stress en negatieve emoties kan een effect hebben op de eetlust van mensen”, zegt wetenschapper Moritz Herle, die leiding gaf aan het onderzoek. Dat kinderen dus grijpen naar voedsel, heeft niks te maken met de genen.
Risico
Onderzoekers geven aan dat het emotie-eten of juist ondervoeding risicofactoren zijn. Ze kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van obesitas of eetstoornissen als anorexia nervosa.